گزارشی از یک جنگ میکروبی هولناک

منبع: پایگاه زیست شناسی پرند

در طول جنگ جهانی دوم، یگان ۷۳۱ ارتش امپراتوری ژاپن، کاربرد مستقیم این نوع سلاح را بر روی هزاران تن از اهالی کره و چین آزمایش کرد و در اردوگاه های نظامی، ارتش ژاپن سلاح های میکروبی را بر علیه سربازان و شهروندان غیر نظامی چینی به کار برد.

در آن زمان به نظر می رسید به علت انتقال نادرست و عدم رعایت احتیاط لازم، این تلاش چندان نتیجه نداده و افراد بسیاری را آلوده نکرده است. اما تحقیقات انجام شده در دهه اخیر، حاکی از این حقیقت است که ژاپنی ها بیشتر از بقیه با این سلاح ها آلوده شده اند. به عنوان مثال آزمایشی که بر روی شهروندان ژاپنی انجام شده، نشان داد آلودگی از طریق مواد خوراکی نظیر میوه، سبزیجات و آب آلوده وارد بدن آنان شده است. تعداد قربانیان این فاجعه حدود ۵۸۰ هزار نفر تخمین زده شده که عمده آنان بر اثر شیوع وبا و طاعون تلف شده اند. به علاوه پس از پایان جنگ نیز، شیوع مجدد این بیماری ها رقم تلفات را بالا تر برده است.

در سال ۱۹۴۱ به منظور پیگیری فعالیت های کشورهای مظنونی چون ژاپن و آلمان در زمینه توسعه سلاح های میکروبی، کشورهای آمریکا، انگلیس و کانادا پروژه تحقیقاتی جدیدی را آغاز نمودند. نتایج حاصله نشان داد بیماری هایی چون سیاه زخم، تب مالت و مسمومیت های حاد غذایی همگی از طریق سلاح های میکروبی رواج یافته اند.

پس از آن نیز مطالعات گسترده تری بر روی سلاح های میکروبی و شیمیایی انجام شد که نشان داد جزیره گروینارد (Gruinard) واقع در اسکاتلند، به مدت ۴۸ سال آینده آلوده به سیاه زخم خواهد بود. به مخالفین آمریکا در جنگ جهانی دوم نیز در عملیات Whitecoat میکروب تزریق شده بود.

ادامه نوشته

عوامل بیولوژیک ویروسی (قسمت اول - معرفی)

عوامل بیولوژیک ویروسی (قسمت اول - معرفی)

ویروس‌ها ساده‌ترین میکروارگانیسم ها هستند که از یک نوکلئوکپسید پروتئینی محتوی ماده ژنتیکی (DNA یا RNA) تشکیل شده‌اند. علاوه بر این‌ها در برخی از ویروس‌ها یک پوشش لیپیدی از خارج، مجموعه ویروسی را پوشانده است. اندازه ویروس‌ها بسیار کوچک‌تر از باکتری‌هاست (دو صدم تا دو دهم میکرومتر). ویروس‌ها نوعی انگل اجباری داخل سلولی هستند که فاقد سیستم اختصاصی برای متابولیسم هستند. از نظر دستگاه سنتتیک به سلول میزبان خود وابسته  هستند.


ادامه نوشته

عوامل بیولوژیک توکسینی در حملات بیوتروریسم

عوامل بیولوژیک توکسینی

مصرف یک توکسین به صورت آئروسل تابعی از توکسیسته، پایداری و سهولت تولید آن است . توکسین های باکتریایی(مثل بوتولینیم) سمی ترین مواد در واحد وزن به حساب می آیند. توکسین های ضعیفتر مثل مایکوتوکسین ها، سمیتشان هزار برابر کمتر از توکسین بوتولینیم است؛ بنابراین برای آئروسل شدن مناسب نیستند. قدرت پایداری، امکان استفاده از توکسین ها را در فضای آزاد محدود می کند . مثلا توکسین های بوتولینیم و تتانوس پروتیئن هایی با وزن مولکولی بالا هستند و براحتی تحت شرایط برخی عوامل محیطی مثل حرارت، خشکی و اشعه ماورا بنقش تجزیه می شوند. بنابراین وجود آنها در فضا، بخصوص برای مناطق دور برد تهدید جدی محسوب نمیشود. بعضی از توکسین ها همچون ساکسی توکسین ممکن است، پایداری و سمیت بالایی داشته باشند ولی تولید آنها فقط در مقادیر اندک امکان پذیر است.

ادامه نوشته

بروسلوزیس

بروسلوزیس

به طور کلی این بیماری با تب، سردرد، درد مفاصل و عضلات، کمردرد، تعرق، لرز و ضعف عمومی شناخته می شود. علامت های دیگر همچون افسردگی، اختلالات فکری و بیماری مفاصل (ساکروایلئیت، استئومیلیت مهره ای)  نیز دیده می شود . مرگ و میر در نتیجه این عفونت نادر است. به علت اینکه موارد زیادی از عفونت، دارای تبهای غیر اختصاصی و یا بدون علامت هستند، بنابراین تشخیص بروسلوزیس با حدس و تخمین همراه است. به وسیله کشت نمونه خون و ملاحضه انکوباسیون طولانی مدت می توان به تشخیص آزمایشگاهی دست یافت. البته کشف نمونه مغز استخوان نتایج بهتری دارد. تایید نهایی نتایج ، نیازمند فاژتاییپینگ، متابولیسم اکسیداسیون و روشهای تایپ ژنتیکی است و روشهای الیزا و وسترن بلات نیز قابل استفاده هستند. در بیشتر موارد استفاده از داکسی سیکلین علاوه بر ریفامپین یا داکسی سیکلین همراه با درمان های رایج دیگر برای شش هفته کفایت خواهد کرد. در بیماران مبتلا به مننگوآنسفالیت اتدوکاردیت یا استئومیلیت ممکن است درمان طولانی تر لازم باشد .

ادامه نوشته